Otvarenje u znaku gitarističkih i harmonikaških kvinteta. Kada bi trebalo opisati kakvi mladi ljudi trebaju biti, prvo na um pada energičnost, poletnost, temperament, karakteristike onih kojih mijenjaju svijet. No, svijet je danas mjesto koje nameće potpuno nove uloge, koje, u najmanju ruku, ne iziskuju strast koja je nekoć pokretala mase. Eh, upravo ta strast, energija i entuzijazam još uvijek žive u muzici, naročito u muzici mladih i u stvaralačkom i u interpretativnom smislu. Tako je inspirativni ambijent Stare crkve u Varešu u ponedjeljak, 21. septembra nakratko bio krov pod kojim su se ugnijezdili mladalački polet, strast, energija, temperament kroz ideju kamernog muziciranja kao okosnicu mladog Vareš Classic Festivala. Te večeri je tako, koncetom Tango i fandango, svečano otvoren 3. VaClaF pred mnoštvom publike koja je do posljednjeg mjesta ispunila Staru crkvu.

            Koncert je otvoren Sonatom za violu i gitaru pomalo zaboravljenog kompozitora Ferdinanda Rebaya, koju su izveli Andrea Nikolić, direktorica VaClaF-a kojoj je ovo bio ujedno i violistički debut u ovom obliku kamernog muziciranja, te slovenski gitarista Jure Cerkovnik. Kroz četiri stavka vješto su se smjenjivali različiti karekteri obilježeni specifičnim ritmičkim figurama, koje su Andrea i Jure oživljavali kroz temperamentnu izvedbu. Koncert je nastavljen zanimljivim ostvarenjem Maria Castelnuova-Tedesca u vidu Kvinteta za gitaru i gudački kvartet. Zanimljivi instrumentalni “razgovori” koji su vrlo često u središte stavljali upravo gitaru odisali su hollywoodskim filmskim zvukom, čiji je Tedesco bio majstor. Uz gitaristu Jureta Cerkovnika, nastupili su i violinistice Milena Virijević i Andrea Nikolić, violista Krešimir Petar Pustički, te violončelista Bas Jongen. Isti sastav je potom kreirao potpuno novi zvučni ambijent izvedbom Boccherinijevog Kvinteta za gitaru i gudački kvarteta, poznatijeg kao Fandango. Dvorski ugođaj Boccherinijeve muzike je varirao od vrlo pročišćene elegancije do strastvenosti i temperamenta koji su do izražaja naročito došli u posljednjem stavku djela po kojem je i Kvintet dobio nadimak Fandango, a koji je vrlo živo uprizorio karakter ovog španskog plesa. A, fandango je bio plesna introdukcija u tango, koji je obilježio nastup harmonikaškog kvinteta. Gitaru je zamijenila harmonika u rukama Boruta Zagoranskog, istaknutog slovenačkog i hrvatskog akordeoniste. Karakter ovog argentinskog plesa prvo je oživljen u djelu hrvatskog autora Davora Bobića pod nazivom Tango concertante, koje je donijelo zanimljive zvučne efekte na svim instrumentima kvinteta. Djelo posvećeno Zagoranskom odisalo je strašću i energijom neophodnom da tango uopće zvučno zaživi kao takav. Koncertna završnica je ostala rezervisana za majstora tanga, kompozitora koji je ovaj ples i uveo u klasični repertoar, Astora Piazzollu. Njegov Adios nonino, posvećen ocu, izveden je s mnogo žara, te je zasigurno bio pravi muzički “zaključak” na kraju vrlo uspješne večeri.

            Publika je gromoglasnim aplauzom ispratila sve izvedbe, te potvrdila riječi Njegove ekselencije Martina Pammera, ambasadora Austrije u Sarajevu, fra Mirka Majdandžića i Petra Jelića s početka koncerta, da u festivalskom Varešu muzika živi jednim posebnim, energičnim, entuzijastičnim životom